Скаргі на міліцыю
Што рабіць, калі супрацоўнікі міліцыі парушаюць вашыя правы? Куды і як правільна скардзіцца на вартавых парадку? Вас незаслужана пакрыўдзілі ў міліцыі: цынічна адмахнуліся ад просьбы, не прынялі заяву, а то і проста намяли бакі за вашу ж скаргу. Ці можна ў такіх выпадках дамагчыся справядлівасці і прымусіць людзей выконваць свой доўг?
Многія лічаць, што сітуацыя бязвыхадная. Між тым не ўсё так змрочна, ды і самі міліцыянты з некаторых сітавін сталі скардзіцца на "занадта строгі кантроль" над імі з боку кіраўніцтва. Для таго каб дамагчыся справядлівасці і пакараць распоясавшегося супрацоўніка міліцыі, трэба перш за ўсё добра ведаць свае правы.
І мець хоць нейкае ўяўленне аб тым, што абавязаны рабіць міліцыянты. Праўда, не забывайце важны практычны савет. Калі вы бачыце, што перад вамі міліцыянты-гвалтаўнікам, не варта крычаць: "Я вас сам тут усіх пасаджу!" Так вы толькі навлечете на сябе дадатковую небяспеку. Можа быць, у вас у кішэні раптам выявяцца наркотыкі ці пары патронаў. Ці раптам зусім нечакана апынецца, што вас злавілі на дробным крадзяжы, напрыклад пры спробе выцягнуць з машыны аўдыёсістэму коштам 200000 рублёў, і пры гэтым вы яшчэ аказвалі супраціў прадстаўнікам улады. Сведкі супрацьпраўных дзей і пацярпелыя ў міліцыі, будзьце ўпэўненыя, знойдуцца. Таму не трэба гарачыцца. Пішыце свае скаргі потым, калі будзеце ў поўнай бяспецы.
У двары пад вокнамі ўсю ноч гарлае п'яная кампанія, сусед за сценкай рэгулярна адзначае святы з аглушальнай музыкай і на вашыя просьбы ў лепшым выпадку проста не рэагуе. Вы тэлефануйце ў міліцыю, просіце, каб да вас даслалі ўбор, а дзяжурны па аддзяленні адказвае: "У нас тут куча забойстваў і разбояў, людзей не хапае, а вы тут з рознымі дробязямі лезеце". На наступную раніцу вы ідзяце да ўчастковага, каб ён дапамог. А той аздабляецца толькі пустымі абяцаннямі і таксама кажа, маўляў, усё гэта дробязі жыцця, патрываеце. Можа, каму-то гэта і дробязі, але вам яны істотна атручваюць жыццё.
Што ж рабіць?
Перш за ўсё паспрабуйце даведацца прозвішчы і званні тых міліцыянтаў, якія вам адмовілі. Далей ідзіце па ўзыходзячай. На супрацоўніка дзяжурнай часткі і ўчастковага спачатку можна паскардзіцца начальніка аддзялення міліцыі. Лепш пісьмова. Калі не дапаможа - адпраўляйце скаргу ў раённае ўпраўленне ўнутраных спраў. Потым у абласное. І гэтак далей. Каму працэс здасца занадта доўгім і клапотным. Затое самім нядбайным міліцыянтам гэтыя скаргі могуць істотна нашкодзіць. Напрыклад, пры атрыманні чарговага звання або прэміі.
Іншая распаўсюджаная схема - не ўзбуджаць крымінальных спраў.
Скрадзены кашалёк, абкрадзеным кватэра, знятая ў пад'ездзе куртка: Злачынства было, а саміх злачынцаў даўно ўжо ветрам садзьмула. Але вы ўсё роўна хочаце, каб злачынства не засталося беспакараным. У аддзяленні вам, вядома, паспачувае, але будуць ўгаворваць пры гэтым не пісаць афіцыйнага заявы. Таму што "вы ж разумееце, раскрыць яго нерэальна, вы нічога не выйграе, а нам патрапіць".
Гэта так званыя вісяк, і ў міліцыі стараюцца, каб іх было як мага менш. Калі не дапаможа начальнік аддзялення, ёсць пракуратура. Менавіта туды варта адправіць пісьмовую заяву, выклаўшы сітуацыю падрабязна. Бо адной з функцый пракуратуры з'яўляецца нагляд за дзейнасцю міліцыі. У залежнасці ад цяжкасці міліцэйскага правіны пракурор знойдзе дзейсны інструмент. Гаворка можа ісці аб дысцыплінарным ці нават крымінальнай пакаранні, а таксама аб звальненні такога супрацоўніка.
Не рэдкае сягоння справа, калі міліцыянт сам ператвараецца ў злачынца. Многім знаёмыя наступныя сітуацыі: міліцыянты кагосьці зьбілі, агаварылі альбо запатрабавалі хабар, ці ўсё адразу. А можа, вы сталі сведкам якога-небудзь міліцэйскага злачынствы і жадаеце дапамагчы правасуддзя. Што ж рабіць у падобных выпадках?
На жаль, звычайныя скаргі высокаму начальству, як правіла, ні да чаго не прыводзяць. Каму трэба псаваць службовыя паказчыкі? Значыць, патрэбныя больш дзейсныя рычагі. Што б там ні казалі, але ўправа ўсё ж такі ёсць. Гаворка ідзе аб службе міліцэйскай контрвыведкі і, зноў жа, аб пракуратуры.
У кожным рэгіёне маецца спецыяльнае міліцэйскае падраздзяленне - ўпраўленне ўласнай бяспекі (УУБ). Гэтая структура кантралюе працу міліцыянтаў і выяўляе ў іх шэрагах правапарушальнікаў і злачынцаў. У УСБ можна звярнуцца двума шляхамі: альбо па тэлефоне (нумар заўсёды можна даведацца ў любым аддзяленні), альбо пісьмова - адрас знайсці не праблема. Ёсць рэгіянальныя аддзелы УСБ, а ёсць яшчэ Дэпартамент ўласнай бяспекі (ДСБ) у самім Міністэрстве ўнутраных спраў. Лепш ісці па прыступках. Праўда, калі не ўпэўнены ў мясцовых барацьбітоў, пішыце адразу ў ДСБ міністэрства.
Служба ўласнай бяспекі - адказная і сур'ёзная структура. У любым выпадку па вашаму звароту будзе абавязкова праведзена строгая праверка, пасля чаго вам павінны даслаць пісьмовы адказ. Жальцеся і абараняйцеся пісьменна. Як прызнаюцца самі ж супрацоўнікі праваахоўных органаў, трэба ўлічваць і такую асаблівасць: у УСБ звычайна ахвотней займаюцца барацьбой з карупцыяй. Калі ж гаворка ідзе пра міліцэйскага самавольства, лепш скардзіцца ў пракуратуру, і рабіць гэта трэба адказна, бо па матэрыялах пракурорскай праверкі можа быць распачата крымінальная справа.
Можна прасіць нават канкрэтна: прашу ўзбудзіць крымінальную справу па ### артыкуле. Папярэдне пагаворыце з адвакатам - ён параіць, па якой менавіта. Да заявы пажадана прыкласці дакументы. Напрыклад, матэрыялы вашага агляду медыкамі, у якіх зафіксаваныя пабоі. Было б нядрэнна, калі б у тэксце заявы вы назвалі каардынаты грамадзян, якія маглі б выступіць у якасці сведак.
Многія нават не здагадваюцца, што
адзін з самых надзейных спосабаў паскардзіцца на міліцыю - гэта патэлефанаваць па тэлефоне 02. У сталіцы, напрыклад, ваш званок будзе не толькі прыняты, але і зафіксаваны для кантролю. Міліцыя павінна адрэагаваць нават у тых выпадках, калі вы жаліцеся, напрыклад, на п'янку, якую зладзіла кампанія саміх міліцыянтаў у кватэры над вамі.
Але, набіраючы 02, варта памятаць, што тэлефанаваць трэба па нейкіх тэрміновых падставах. Каб прыехалі "правільныя" міліцыянты і сьцішыліся калегаў. Калі ж вы хочаце пакараць каго-то па ўсёй строгасці закона з установай крымінальнай справы, то вам зноў не абмінуць пракуратуры. І не бяда, што вы нават не ўяўляеце сабе, з чаго пачаць. У пракуратуры ёсць
стэнд з ўзорамі заяў. Калі гаворка ідзе аб злачынстве, адказ вам павінны даць у тэрмін ад 3 да 10 сутак.
Як мага хутчэй трэба звярнуцца за дапамогай да адваката па крымінальных справах у тых выпадках, калі Вашы правы парушаныя сур'ёзным чынам, ці ж Вы затрыманыя і падазраецца ў здзяйсненні злачынства.
Памятайце, што першапачатковыя следчыя дзеянні, праведзеныя супрацоўнікамі праваахоўных органаў, як правіла, кладуцца ў аснову прад'яўленага абвінавачаньне ў крымінальнай справе.